19 سپتامبر 2022- درد نوروپاتیک محیطی دیابتی (DPNP) با گزگز، سوزش، تیر کشیدن، درد تیز، و تیر کشنده یا حسی شبیه به شوک الکتریکی مشخص می شود و اغلب آزاردهنده است. دولوکستین، آمی تریپتیلین، پره گابالین یا گاباپنتین، به طور کلی به عنوان یک درمان مسکن اولیه برای DPNP توصیه می شوند.

پروفسور Solomon Tesfaye و همکارانش از بیمارستان های آموزشی شفیلد NHS در انگلستان با توجه به شواهد مقایسه ای اندک در مورد بهترین داروها و اینکه آیا درمان ترکیبی باید تجویز گردد، بزرگترین و طولانی ترین کارآزمایی سر به سر را در مورد درد نوروپاتیک انجام دادند.

در این مطالعه که در ژورنال Lancet منتشر شده است، محققان نشان دادند که هر سه مسیر درمان دو دارویی و تک داوریی تقریباً اثر ضد درد یکسانی دارند. درمان ترکیبی تسکین درد را بهبود بخشید و در بیمارانی که با مصرف تنها یک دارو دردشان بخوبی کنترل نمی شد، به خوبی تحمل گردید.

محققان کارآزمایی OPTION-DM را با هدف ارزیابی اثربخشی و تحمل ترکیبات مختلف داروهای خط اول، برای درمان DPNP انجام دادند.

این کارآزمایی بر روی بیمارانیاز 13 مرکز در انگلستان، که از درد نوروپاتیک محیطی دیابتی رنج می بردند با میانگین عددی درد روزانه (NRS)  4 یا بالاتر (در مقیاس عددی 0-10) انجام شد. محققان در نسبت 1:1:1:1:1:1 بطور تصادفی بیماران را در یکی از شش توالی از سه مسیر درمانی قرار دادند: آمی تریپتیلین و پره گابالین به عنوان داروی کمکی(A-P)، پره گابالین و آمی تریپتیلین به عنوان داروی کمکی (P-A) و دولوکستین و پره گابالین به عنوان داروی کمکی(D-P) ، هر مسیر برای 16 هفته آزمایش شد.

تک درمانی به مدت 6 هفته ارائه شد و در مواردی که تسکین درد کمتر از حد مطلوب بود(NRS > 3)  داروی دیگری به عنوان مکمل به رژیم درمانی بیمار، مطابق با عملکرد بالینی فعلی، افزوده شد. تیتراسیون هر دو دارو در رژیم ترکیبی به سمت حداکثر دوز قابل تحمل انجام شد (120 میلی گرم در روز برای دولوکستین، 75 میلی گرم در روز برای آمی تریپتیلین، و 600 میلی گرم در روز برای پرگابالین). تفاوت در میانگین 7 روزه ی درد روزانه در هفته آخر در هر مسیر، پیامد اولیه ی مطالعه بود.252 بیمار بین 14 نوامبر 2017 و 29 ژوئیه 2019 غربالگری شدند، 140 بیمار به طور تصادفی تقسیم شدند و 130 بیمار یک مسیر درمانی را شروع کردند (با 84 بیمار که حداقل دو مسیر را تکمیل کردند) و برای نتیجه ی اولیه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:

·        میانگین نمرات 7 روزه NRS از میانگین 6.6 در ابتدا به 3.3 در هفته ی شانزدهم در هر سه مسیر کاهش یافت.

·        میانگین تفاوت درد برای ترکیب دارویی D-P در مقابل ترکیب دارویی  A-P، برابر با 0.1- و برای ترکیب دارویی P-A در مقابل ترکیب دارویی A-P، برابر با 0.1-  و برای ترکیب داروییP-A  در مقابل ترکیب دارویی D-P، صفربود، و بنابراین تفاوتها معنی دار نبود.

·        میانگین کاهش NRS در بیماران تحت درمان ترکیبی بیشتر از بیمارانی بود که در مونوتراپی باقی مانده بودند (1.0 در مقابل 0.2).

·        عوارض جانبی برای تک ‌درمانی‌ها قابل پیش‌بینی بود: محققان افزایش قابل‌ توجهی در سرگیجه در مسیر ترکیب دارویی P-A، حالت تهوع در مسیر دارویی D-P و خشکی دهان در مسیر دارویی A-P مشاهده کردند.

محققان نوشتند: این کارآزمایی نشان داد که هر سه مسیر درمانی از نظر اهمیت آماری و بالینی اثر ضد درد مشابهی داشتند. همچنین، در صورت نیاز، درمان ترکیبی به خوبی تحمل شد و منجر به تسکین درد به مراتب بهتری شد.

آنها نتیجه گیری کردند که در مجموع، این مطالعه پتانسیل زیادی برای تأثیرگذاری بر دستورالعمل های درمانی برای درد نوروپاتیک محیطی دیابتی دارد.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/combination-treatment-provides-more-pain-relief-than-monotherapy-in-diabetic-neuropathy-lancet-98858